Het cassatiemiddel is een grief in rechte die gericht is tegen de bestreden beslissing. Het geeft aan wat in de bestreden beslissing of in de daaraan voorgaande rechtspleging in strijd is met de wet. Soms wordt het cassatiemiddel onderverdeeld in verschillende delen. Die delen worden onderdelen genoemd. Het cassatieberoep kan bestaan uit een of uit meerdere middelen. Voor een goed begrip van de bovenstaande opmerkingen is het van belang te weten dat het Hof van Cassatie geen derde aanleg vormt die de feitelijke omstandigheden nagaat (na eerste aanleg en hoger beroep), maar dat de opdracht van het Hof van Cassatie bestaat in een toezicht op de regelmatigheid van de motivering en de wettigheid van de voorgelegde beslissingen. Door aldus na te gaan of de bestreden beslissing in rechte juist is, is het Hof van Cassatie in bepaald opzicht de "rechter van de rechter".
Als in het arrest van het Hof van Cassatie de tekst van het middel is opgenomen, is dit de weergave van de tekst van de eiser zelf, zonder enige wijziging door het Hof.
De collectieve schuldenregeling is een gerechtelijke procedure om structurele schuldproblemen aan te pakken.
Een schuldbemiddelaar beheert uw inkomen in uw plaats en helpt u op die manier uw schulden af te betalen.
Wanneer de collectieve schuldenregeling wordt afgesloten , kan u terug schuldenvrij door het leven.
De collectieve schuldenregeling bestaat enkel voor privé-personen.
Indien u meer wenst te weten over dit onderwerp, klik hier
Ga naar deze pagina voor meer info over het College van de hoven en rechtbanken.
Een conclusie of besluit is een geschrift waarin partijen hetzij zelf hetzij via hun advocaat hun standpunt uiteen zetten over de vordering en hun argumenten weergeven om de vordering te staven.
Wanneer een partij een dagvaarding of verzoekschrift heeft ingediend bij de rechtbank, dan is het aan de tegenpartij om eerst te concluderen en dan opnieuw aan de eisende partij.
De rechter kan evenwel de mogelijkheid geven om een repliek of dupliek te geven.
Conclusietermijnen zijn termijnen binnen dewelke de partijen conclusies moeten nemen en uitwisselen tussen de andere in het geding zijnde partijen.
Wanneer een zaak wordt ingeleid voor de rechter kan deze conclusietermijnen bepalen. Dit is nodig omdat de eisende partij haar argumenten heeft uiteen gezet in een dagvaarding of verzoekschrift en meestal ook overtuigingsstukken gebruikt. De tegenpartij moet de gelegenheid krijgen om hierop te antwoorden en de stukken te bekijken.
Meestal stellen de partijen zelf voor hoeveel tijd zij hiervoor nodig hebben, doch het is de rechter die uiteindelijk beslist.
Zolang de partijen geen conclusies hebben genomen, kan de rechter geen beslssing vellen. Wanneer een partij nalaat conclusies te nemen binnen de bepaalde termijn, dan kan de rechter hier wel sancties aan verbinden.